1995
Buurtwinkel "De Cirkel" van Arie Oud en Ria Oud-Strieper, gevestigd in perceel Dorpsweg 112, sluit na 23 jaar haar deuren, omdat de inkomsten een forse terugval vertonen. Hiermee verdwijnt de laatste winkel uit het dorp.
Uit: het Dagblad voor West-Friesland van 22 oktober 2004.
Hieronder de voor- en achterzijde van een ingekleurde briefkaart (Amsterdam, Oosterpark), die verstuurd is uit Bovenkarspel en die aldaar én in
Schellinkhout is gestempeld op 31 oktober 1907. De initialen van de afzender zijn K.N. en de kaart is bestemd voor de dan achttienjarige
mejuffrouw C. Leeuwrik, p.a. K. Leeuwrik te Schellinkhout.
De tekst op de
grafsteen van het graf van Jan Breebaart en Cornelia Breebaart-Leeuwrik.
Lucas Breebaart en zijn vrouw Aaltje Koorn (grootouders van Marie Mol-Breebaart).
Hieronder een plattegrond uit het jaar 1918 waarop het woon- winkelpand en de schuur staan ingetekend.
Op 18 oktober 1923 vraagt de heer J. Breebaart toestemming voor de verbouwing van zijn woonhuis, schilderswerkplaats en voormalig café (zie voor foto: 1930). De adviseur van de bouw- en woningverordening de heer C. Baas geeft in een brief aan dat het plan voldoet aan de bouw- en woningverordening.
22 april:
Het silhouet van de "boerderij van Nobel" (Dorpsweg 107), het raadhuis en de kerk.
Twee foto's die op dezelfde plaats, maar in verschillende jaargetijden, zijn genomen.
Nabij het surfstrand wordt een dijkje aangelegd rond de waterinlaat van het IJsselmeer naar de achter de dijk gelegen polder. Dat is nodig omdat er veel zand vanuit het IJsselmeer de polder
instroomt en het dijkje moet in dit verband een barriëre vormen. Als ondergrond wordt een
grote mat van wilgetenen (zinkstuk) gebruikt, dat terplaatse wordt gemaakt.
augustus: De gemeenteraad trekt f 25.700,- uit voor aanpassingen aan het dorpshuis.
De wasgelegenheid van de gymzaal krijgt gescheiden delen voor mannen en vrouwen en er
komt een toilet voor gehandicapten. Ook de ingang van het gebouw wordt geschikt gemaakt voor rolstoelers. De verbouwing kost in totaal f 55.700,-. Het Juliana Welzijnsfonds betaalt daarvan f 30.000,-.
De stolpboerderij Dorpsweg 75.
naar begin van deze pagina
naar de eerstvolgende periode
terug naar de basispagina (home)
G. Kazimier.
Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op (maand / dag / jaar / tijdstip) :
Schellinkhout in de winter.
In 1824 bouwt boer en tuinder Willem Bronkhorst een rechthoekig woonhuis met schuur op de hoek van de Dorpsweg en de
toekomstige Havenweg. Deze Willem bezit ook een ander woonhuis, vijf weilanden en een boomgaard. Zijn erfgenamen verkopen
het huis in 1852 aan verver (= schilder) Cornelis Ham. Zijn opvolger, Cornelis ter Hofstede,
ook verver van beroep, wordt eigenaar in 1862.
Hij laat mogelijk het voorhuis bijbouwen of er is toen een heel nieuw pand gebouwd.
De weduwe van Cornelis ter Hofstede, Trijntje Schuitemaker, verkoopt het gebouw in 1884 aan Lucas Breebaart.
Lucas is ook verver van beroep, maar die beroepsnaam wordt veranderd in schilder. Lucas laat het huis tweemaal verbouwen. De weduwe
van Lucas Breebaart, Aaltje Koorn, verkoopt het huis in 1910, aan haar zoon Jan Breebaart.
Jan Breebaart is gehuwd met Cornelia Leeuwerik (ook wel: Leeuwrik) en is schilder
en café-eigenaar. Cornelia is een dochter van Klaas Leeuwrik (geboren 3 januari 1858; overleden 28 mei 1939) en is
op 8 juni 1889 geboren. Ze overlijdt op 26 december 1976. Vader Klaas en dochter Cornelia liggen beide begraven bij de kerk in
Schellinkhout.
Het woon- winkelpand en de schuur zijn geel ingekleurd.
In het jaar 1931 wordt aan het pand een weduwenhuis gebouwd, dat wordt verhuurd. In 1939 koopt meester-schilder Cornelis Druif het huis en verkoopt het direct weer aan Gerrit Jacobsz. Schekkerman. Druif huurt het woonhuis van Schekkerman tot 1948. Het weduwenhuis wordt van 1941 tot 1944 bewoond door de familie Toepoel. In 1948 wordt de familie Toepoel, die eerder het weduwenhuis huurde, voor één-achtste eigenaar van het pand. Melkslijter Cornelis Willem Davids is dan samen met zijn vrouw Lisabeth Pool voor zeven-achtste eigenaar. C.W. Davids verbouwt in 1950 een deel van het huis tot zuivelhandel. Als Lisabeth weduwe wordt, gaat zij (als laatste weduwe) voor korte tijd in het weduwenhuis wonen tot 1964. In 1963 is het huis voor korte tijd eigendom van de gemeente Schellinkhout. Die laat de houten schuur slopen voor de aanleg van de Havenweg en verkoopt het pand direct weer terug aan Jan Davids. Hierna wordt het pand verkocht aan Jan Buisman en zijn vrouw Alberta Lak, die in het pand een VIVO-winkel beginnen.
In 1973 kopen Arie en Ria Oud beide panden. Ze zetten de VIVO-winkel voort en Arie reed zijn melkwijk en Ria deed de kruidenierswinkel. In 1983 stopt Arie Oud met zijn melkwijk en start een assurantiekantoor. In 1995 wordt de buurtwinkel wegens sterk dalende inkomsten gesloten. Het weduwenhuis, dat verbouwd was tot magazijn, werd nu verbouwd tot kantoor voor Arie. Na de sluiting van de winkel runde Ria het postagentschap tot juni van dit jaar (2004) vanuit de garage. Het hele huis is in de loop der jaren een aantal malen door Ria en Arie verbouwd.
Hieronder drie foto's van het L-vormige pand waarin de winkel gevestigd is geweest (zie 1930 en 1971).
Foto 1: Links naast het winkelpand staat een houten schuur op de plaats waar later de rijbaan van de Havenweg wordt aangelegd.
Foto 2 en 3: Aan de rechterzijde is de pastorie te zien. De derde foto is omstreeks 1960 gemaakt.
Deze foto van het winkeltje dateert uit de jaren zestig van de 20-ste eeuw. De foto is na het afdrukken ingekleurd of zoals men vroeger zei afgezet.
In januari 1990 geeft een groepje kinderen uit groep 7 en groep 8 van de Jan Luykenschool een eigen dorpskrantje uit: "Het Schellinkhoutertje". Ze zorgen er zo voor dat bijzonderheden uit het dorp in dit krantje komen. Ondanks de zeer jeugdige leeftijd van de redacteuren levert hun krantje toch aardige nieuwsfeiten op. Geen wereldschokkende zaken, maar toch...! Het krantje van 22 april 1995 is het laatste krantje dat ik heb kunnen traceren. Er is een kort uittreksel gemaakt van de inhoud van de krantjes. Klik hier als u dit uittreksel wilt lezen.